Je bekijkt nu Waarom ik blij ben met de sterke wil van mijn kind

Waarom ik blij ben met de sterke wil van mijn kind

Soms is ze me de baas

Mijn 5-jarige dochter is een echte pittige tante. Ze is slim, doortastend en zoekt overal en altijd mijn grenzen op.
Ze accepteert geen antwoord zonder een gedetailleerde uitleg en trekt vaak mijn beslissingen in twijfel.
Zo inventief als ze is, vind ze altijd wel een manier om haar zin te krijgen.
Ze is mijn ‘sterke wil’ kind.

Ze heeft het niet van mij

Toen de tweeling geboren werd, had ik al snel door dat de meiden totaal verschillend waren.
Eentje was nóg makkelijker dan mijn oudste (een goed luisterend, vredelievend kind), maar de andere..
Die andere was wat ze noemen eentje ‘met een sterke wil’.
En ik begreep helemaal niets van haar.

Die eerste jaren hebben we meerdere keren een ‘wie is het alfa vrouwtje’ krachtmeting gehad.
Haar wilskracht en vooral assertiviteit was iets waar ik me totaal niet in herkende en waar ik eerlijk gezegd vaak moeite mee had.
Ten onrechte dacht ik dat haar onwil om te luisteren een reflectie was van mijn eigen tekortkomingen als moeder. Ik vond dat het gevolg van een goede opvoeding een gehoorzaam kind moest zijn.
Maar ondanks; time-outs, duidelijk grenzen stellen, speelgoed weghalen e.d., lukte het mij niet om haar sterke wil te ‘breken’.
Met als gevolg dat ik me verslagen voelde en zij zich gefrustreerd.

Ze lijkt op iemand van wie ik hou

Totdat ik op een dag besefte dat ze wél op iemand anders in mijn familie lijkt. Iemand waarvan ik veel hou en waar ik mijn hele leven al tegenop kijk.
Omdat ze doortastend, onafhankelijk, creatief, inzichtelijk, vindingrijk, intelligent, volhardend, assertief, sociaal en ambitieus is.
Wat allemaal eigenschappen zijn die ik bewonder in een volwassen vrouw.

Het is duidelijk dat mijn dochter al deze eigenschappen ook bezit. Eigenschappen die een moeder niet moet onderdrukken, maar juist moet stimuleren.
Ik heb jarenlang geprobeerd haar in een hokje te stoppen waar ze niet inpaste.
Als ik doorga met haar op te voeden zoals haar zussen, dan zal ze uiteindelijk haar bewonderingswaardige eigenschappen afleren. Wat wel het laatste is wat ik wil.

Een andere aanpak voor haar sterke wil

Dus heb ik mijn aanpak met haar veranderd.
Ik zeg niet tegen haar dat ze iets niet mag, maar vertel haar alle voor- en nadelen. Waarna ik haar zelf een beslissing laat nemen (die meestal de juiste is..).
Ook geef ik haar vaak (beperkte) mogelijkheden waar ze zelf uit kan kiezen, zodat ze het gevoel heeft dat ze medezeggenschap heeft.
Hierdoor hoef ik veel minder vaak ‘nee’ te zeggen, waardoor ze duidelijk floreert.

Natuurlijk zoekt ze nog steeds mijn grenzen op en natuurlijk moet ik soms echt streng zijn tegen haar. Maar ik vergelijk haar gedrag niet meer met dat van haar zussen en probeer geen onrealistische verwachtingen meer van haar te hebben.

Mijn lieve ‘sterke wil’ dochter stelt vandaag ieders geduld op de proef, maar zal ongetwijfeld later onbevreesd haar dromen nastreven.
Ze zal de lat hoog leggen voor haar zussen en nooit stoppen totdat ze bereikt heeft wat ze wil.
Mijn meisje zal ooit deze wereld veroveren en daarom ben ik blij met mijn ‘sterke wil’ kind.

Gr Lonneke

volg me ook op Instagram voor meer quotes.

 

 

Dit bericht heeft 4 reacties

  1. Dewi

    Herkenbaar…mijn oudste lijkt op jou 5 jarige. Ze is nu 9. Soms best moeilijk, soms ook issues op school hierdoor. Pfff..
    mooi geschreven!

  2. Saskia

    Hoe ging het met jouw dochter op school? Mijn 4 jarige is precies zo! Maar hier in Engeland zijn ze erg streng – alles moet op een bepaalde manier en ze krijgt haast geen keuzes. Er wordt veel gezegd van “zo moet dit” ipv de kinderen het zelf laten bepalen. Is dat in Nederland ook zo? Ik kan me dit jammer genoeg niet meer herinneren.

    1. Laurens Frans

      Hi Saskia, bedankt voor je reactie.
      Hé wat vervelend dat ze daar in Engeland zo strikt zijn. Hier in NL ligt het een beetje aan de soort / type school.
      Zelf (beperkte) keuzes laten maken was in ons geval echt het enige wat goed hielp. Inmiddels is ze 10 jaar en helemaal niet ‘moeilijk’ meer ondanks haar sterke wil. Ze moet hier op school ook gewoon mee met de klassen taken natuurlijk. Daar heeft ze geen moeite meer mee, omdat ze weet dat ze thuis wel inbreng heeft.
      Het duurde wel een paar jaar voordat we daar een goed balans in hadden gevonden. Ik hoop dat het met je dochter snel wat beter gaat.
      Misschien kun je haar vóór school al zoveel mogelijk keuzes laten maken? Wat ze eet, aandoet, wat jullie vanavond eten? Dat soort dingen. Misschien kan ze dan makkelijker inschikken op school daarna.

      Ik heb mijn dochter ook tot tien leren tellen toen ze naar groep 3 ging. Ik begon dat eerst in mezelf zachtjes te doen thuis, dat wekte haar interesse. Ik vertelde dat ik dat deed om mijn boosheid in te houden. Dat vond ze grappig en toen ging ze samen met me mee tellen / zingen. Waarschijnlijk leerde het haar dat anderen ook moeite hebben met hun gevoelens in bedwang te houden als de dingen niet gaan zoals ze willen. Het hielp bij haar op school. Dan vroeg ik; ‘en nog tot 10 geteld vandaag?’ en dan vertelde ze me over haar frustraties.
      Ik hoop dat dit helpt.
      x Lonneke

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.